Wiele twarzy Brighton Beach

Już kiedyś pisałam na Just Like NY o mojej dzielnicy Brighton Beach, gdzie kultura rosyjska przeplata się z kultura arabską. Te dwie zupełnie różne nacje jakoś są w stanie żyć obok siebie. Oddziela je od siebie dwie ulice, które z kolei zamieszkiwane są głównie przez Latynosów. Choć minął już rok, odkąd tu zamieszkałam, nadal zastanawiam się jak tak ortodoksyjna kultura jak arabska (większość rodzin pochodzi z Pakistanu) jest w stanie bez problemu funkcjonować w dość luźnym obyczajowo NY. Patrząc nawet na moją (i Rosjanek) tam obecność, co uwidacznia się zwłaszcza teraz latem. My chodzimy w szortach i koszulkach na ramiączkach, podczas gdy tutejsze kobiety okryte są od stóp do głów, niektóre w czarnych burkach, inne w ich tradycyjnych kolorowych strojach, żadna nie pokazuje włosów, a już na pewno swojego ciała. Podejrzewam, że w ich oczach jesteśmy niemalże nagie. Jestem naprawdę ciekawa co myślą o mnie ich dzieci (dziewczynki od pewnego wieku noszą takie same tradycyjne stroje jak ich mamy), które czasami przypatrują mi się (mam tylko nadzieję, że nie określają mnie jako ladacznicę). Ich mężczyźni  zerkają, choć udają, że nie patrzą. Również chodzą w długich „sukniach”, albo w strojach, które przypominają trochę pidżamy, i w klapkach, często dołączając do tego skarpety. Nikt jednak nie szuka kontaktu wzrokowego ze mną: zazwyczaj udają, że mnie nie widzą. 

Na rogu znajdę budkę z ich gazetami, obok mam dwie restauracje z ich jedzeniem, a dookoła mam co najmniej trzy miejsca, gdzie mogę poprawić sobie brwi. Kobiety chodzą na zakupy, zajmują się dziećmi i robią pranie, podczas, gdy mężczyźni zajmują się biznesem i długimi dyskusjami z innymi mężczyznami. Każdego ranka mężczyźni spotykają się na modlitwie w Centrum Islamskim. Za każdym razem, gdy zaglądam tam, widzę modlących się mężczyzn, czasem widzę tylko dzieci (kobiet nie widziałam). Piątek dla nich to tak jak niedziela w Polsce: od rana gromadzą się przy Centrum, rozścielają dywan, sprzedają coś co przypomina kadzidła i każdy chodzi ubrany odświętnie (stroje tych kobiet niekiedy zapierają dech w piersiach). To dla nich dzień święty.

Różnimy się od siebie, ale to nie przeszkasza nam mieszkać obok siebie. Wszystko sprowadza się do szanowania nawzajem swoich kultur. 

Share: